Ultimate survival was zwaar, maar zonder hongergevoel

Drie deelnemers hadden zich aangemeld voor deze survival en ondanks het lage deelnemersaantal, besloot ik het programma door te laten gaan. Na een 2-daagse oriëntatie waarin onder andere gebiedskennis werd opgedaan en natuurlijke voeding werd behandeld, ging de 4-daagse survival van start.

Alhoewel er tijdens het verkennen van het gebied lachend gezegd werd dat dit een Ultimate picknick zou worden, hadden 2 deelnemers het toch snel opgegeven. Dit tot mijn grootste verbazing omdat zij het survivalweekend in de Ardennen (wat één van de toelatingseisen is) hadden gevolgd en met succes volbracht. Ze wisten dus wat hun te wachten stond, maar de 'survival spirit' was er in Zweden niet meer. Ik kan me enigszins wel inleven in hun beslissing, want het is zwaar!

Eén persoon was echter vastbesloten de survival door te zetten. Zijn dagtaak bestond grotendeels uit het verzamelen van voedsel en brandhout. Moeder Natuur was hem vredig gezind en bespaarde hem een heftige regenbui of langdurige regen en in plaats daarvan waren de dagen droog en aangenaam warm. Alex verzorgde zichzelf goed door voldoende te drinken, te eten en zich met regelmaat te wassen en op één nacht na, had hij steeds een relatief goede nachtrust. In mijn ogen ging het hem erg gemakkelijk af, maar tijdens de gesprekken bleek de eenzaamheid waarmee hij geconfronteerd werd het moeilijkste was. Al met al heeft hij vier dagen weten te leven in en van de natuur op een schiereiland aan de Oostzee. Mijn complimenten Alex!

Het gebied waarin we verbleven bleek een slangenparadijs te zijn. We hebben in totaal 3 adders en 2 ringslangen gezien waarvan één van de laatstgenoemde mij het meest heeft laten schrikken. Tijdens het verkennen van het gebied beklommen we een relatief steile, maar lage klif. Nadat ik met mijn handen goed grip aan de rots had gevonden en mezelf op mijn standbeen uitduwde om boven een klein, uitstekende rotsblok uit te stijgen, stond ik ineens oog in oog met een slang. De afstand tussen mijn gezicht en de slang was ongeveer 30 cm en ik schrok mij wezenloos! Na eerst twee adders te hebben gezien, stond ik dus in een flits weer terug op de plek waar ik begon. Gelukkig was het een ringslang en die bijt zelden...zegt men... Nadat iemand anders boven hem hing, schoot de slang als een met de hand weggeschoten rubber elastiekje van de klif het water in en zwom weg.

Deze adder was net zo verrast als ik toen ik mijn bergschoen zo'n 10 centimeter naast hem plaatste. Gelukkig hield hij zich in en verdedigde hij zich niet.