Regenachtig bushcraftweekend

Met de kleinste groep ooit tijdens een bushcraftweekend gingen we afgelopen vrijdag met vijf personen en met veel regen van start. De voorspellingen waren ronduit nat en ditmaal klopte het ook. Toch merk je dat ondanks de regen het buiten toch aangenaam vertoeven kan zijn waardoor ook deze cursus als een succes werd ervaren.

Het grote voordeel van een kleine groep is dat er meer aandacht besteed kan worden aan de persoonlijke vragen die er zijn. Ik kon ook bij meer onderwerpen stilstaan omdat we daar de tijd voor hadden. Zo liepen we bijvoorbeeld de eerste ochtend al naar de beverburcht toe en stonden we stil bij de kunstwerken die de bevers hadden aangebracht terwijl dit niet als agendapunt stond gepland.

De regen bracht echter wel vertraging in het programma. Op de eerste dag hebben we alles volgens planning kunnen behandelen, maar precies op het moment dat we vuur gingen maken met een firesteel en de vuurboog begon het weer te hozen. Ik besloot toen om alleen met de firesteel vuur te maken en de vuurboog naar zondag te verplaatsen. Het zeiknatte hout dat we ongeveer een uur geleden uit het bos hadden verzameld was ons brandhout. Super! Zo kan de groep ervaren dat zelfs met dit weer vuur gemaakt kan worden! Het kost natuurlijk wel enige voorbereiding en doorzettingsvermogen, maar uiteindelijk was iedereen erin geslaagd om met een firesteel een behaaglijk vuurtje te maken. Proficiat!

's Avonds liepen we nog even naar de beverburcht om te kijken of we van deze bijzondere dieren een glimp konden opvangen, maar helaas hebben we niet met zekerheid deze ijverige werkers kunnen zien.

Op zondag begonnen we na ons ontbijt met een beknopte inleiding over weerkunde. In een uur tijd werden diverse wolkengeslachten besproken en afhankelijk van hun ontwikkelingen het verwachte weer aan gekoppeld. Dit heb ik in een overzichtelijk A4-tje weergegeven en kregen de deelnemers uitgereikt wat ze tevens mochten houden. Vervolgens kwam het maken van knopen aan bod en terwijl we hiermee bezig waren ging het steeds harder regenen. Daardoor kwam er een extra knoopje bij...en toen een andere variant op het knoopje die we net gemaakt hadden...en weer één... Zo probeerde ik wat tijd te rekken, want de vuurboog wilde ik hierna behandelen, maar niet in deze regen. Toch had ik geen keus en gingen we met stromende regen aan de slag. Uiteraard zaten we onder een afdak in de vorm van een grote, oude legerparachute dat ervoor zorgde dat we niet door deze natuurlijke douche getroffen zouden worden. Wederom met doorzettingsvermogen en samenwerking zijn drie van de vijf personen erin geslaagd om op deze magische manier vuur te maken!