Extreme survival - de eerste groep

Op 15 augustus was het dan eindelijk zover! De start van de Extreme survival! Dit vernieuwde programma moest de kraker van het jaar gaan worden in de overweldigende natuur van Noorwegen en Zweden. In Sápmi, beter bekend bij ons als Lapland, werd deze survival in één van de laatste wildernissen van Europa uitgevoerd.

Vijf deelnemers begonnen aan deze uitdagende week. Na een lange autorit waarbij we onder andere een dode eland langs de weg zagen liggen, kwamen we tijdens de schemering op locatie aan. Te midden van moerassen, meren, bos en bergen en onder een kraakheldere hemel liepen we naar onze bivak. Deze nacht zouden we in de tipitent gaan slapen, maar aangezien het zo'n mooie nacht beloofde te worden, stelde ik voor om onze slaapzakken in de openlucht uit te rollen. De twee aankomende nachten waren minstens net zo mooi.

's Ochtends om 8.00 uur was iedereen uit de veren en begon onze voorbereidingsdag. Het maken van een noodshelter voor één persoon waar je het tijdens de nacht en in combinatie met een kampvuur nog warm kunt houden. Dus geen slaapzak, -matje en tent, maar alleen met de tarp die in je dagrugzak was toegestaan. Toen deze klaar was moest er ook nog een matras worden gemaakt en diverse methodes werden uitgelegd en één werd er gedemonstreerd. De deelnemers maakten hieruit een keus en de matrassen werden gemaakt. Om het helemaal af te maken moest er ook nog een reddingsdeken worden gebruikt en deze moest ervoor zorgen dat de warmte isolatie optimaal zou zijn. Deze dag hadden we een aantal rendieren in ons kampement gehad en zagen we ook tijdens onze pauze aan de overkant een rendier draven. Alle overige dagen werden ook meerdere rendieren gespot dat een extra sfeer aan deze survival gaf.

Dezelfde avond om 20.00 uur begon de Extreme survival met als doel de deelnemers te leren overleven in dit gebied en ook hierin te kunnen anticiperen op diverse situaties die ontstaan. Iedereen moest zich met zijn dagrugzak aan de rand van het meer verzamelen. De simulatie kon beginnen! Wij, als groep, hebben een watervliegtuig gehuurd om in een onherbergzaam gebied een dag te gaan vissen. Het vliegtuigje stort neer! En daar liggen wij in het water en wisten onze rugzakken uit het voertuig te halen alvorens deze zonk. In werkelijkheid hadden we geen vliegtuig tot onze beschikking, maar wel een groot meer...dus sprongen we er met kleding en dagrugzak in!! In dezelfde kleding moest de nacht worden doorgebracht dus snel onze kleding uittrekken, uitwringen en drogen bij het kampvuur. Er zijn ook technieken die je helpt om je schoenen zo snel als mogelijk is te drogen en deze werden toegepast.

Hoewel de avond dus nat begon, bleek de eerste nacht redelijk verlopen voor de deelnemers. Ze hadden het niet te koud gekregen ondanks dat het kwik toch tot 4 graden was gedaald. Maar ja...dat was wel te verwachten als je de nachten hiervoor in een comfortabel en warm bed hebt geslapen. Vissen was de eerst opdracht die de meeste zich gaven, maar het succes bleef deze ochtend uit. Na wat aanpassingen te hebben gemaakt aan hun noodonderkomen was het tijd om het gebied te verkennen en het voedsel te laten zien wat er op dit moment eetbaar is wat we ook verzamelden. Onderweg besloten we nog even bij een ander meer te vissen, maar wederom zonder succes ondanks dat er genoeg activiteit in het water was. Bij terugkomst hadden we voornamelijk paddenstoelen en bessen verzameld en een paar kikkers gevangen. Dit was echter nog een te karige maaltijd en daarom werd er besloten dat er nog eerst gevist ging worden voordat het avondeten bereidt werd. En terwijl iedereen het vermoeden kreeg dat er geen vis in deze meren zouden zitten werden er plotseling toch twee baarzen gevangen! In mootjes verdwenen deze in de pan en er werd een paddenstoelen vissoep gemaakt met gegrilde kikkers dat allemaal heerlijk smaakte.

Eerder deze dag brak iemand zijn hengel en deze had ik een tweede leven gegeven door hem te maken met hout en duct tape. Het bovenste deel van deze telescoop hengel was ook verloren gegaan en hiermee moest hij het deze week doen. Hij kon zijn blinker vaak niet verder weggooien dan een meter of vijf, maar aan het einde van de week had hij toch de meeste vissen gevangen! Drie baarzen waarvan één grote jongen!

De tweede nacht was voor iedereen comfortabele en warm. Sterker nog; voor de meesten was het zelfs te warm en moest hun onderkomen open worden gezet om verkoeling te krijgen! Goed om te horen dat het onderkomen naar behoren heeft gewerkt, maar toch gingen we iets veranderen aan de shelters. We braken alle tarps af omdat het nu de bedoeling is om er een grote groepsonderkomen van te maken zodat ook deze techniek werd aangeleerd. Terwijl twee man hiermee aan de slag gingen liep de rest met mij mee om opnieuw voedsel te verzamelen. Deze ronde kwamen we terug met rendiermos, paddenstoelen en bessen en troffen we een perfecte groepsonderkomen aan. Er was volop gevist vandaag, maar op zeven kleine visjes die ik aan de haak had geslagen na, bleef dit uit. Kortom; een zware dag waarbij iedereen met een hongergevoel naar bed ging.

Dag drie begon anders dan de andere dagen. Ze hadden slecht geslapen omdat het vuur teveel rookte in hun hut waardoor ze besloten geen vuur te stoken en 's nachts was er een bui gevallen dat ook meehielp mensen wakker te houden. Al vroeg stonden mensen te vissen en al in de ochtend werd er een forel en een flinke baars gevangen. Top! Het voedsel dat deze mannen goed konden gebruiken.

Aan het einde van de dag stond de teller op vijf vissen waarvan één forel en vier baarzen. Beekridders en houting komen ook voor in dit meer, maar laten zich helaas moeilijker vangen. Na het diner zei iedereen vol te zitten en dat kwam goed uit, want morgen zou de zwaarste dag worden omdat er een tocht van 15 km gelopen moest worden. De deelnemers hadden deze week absoluut een eigen inbreng aan hun programma en ik was er samen met Kornel voor om hun te begeleiden en te adviseren. De grote lijnen waren uiteraard uitgezet, maar zij waren diegenen die de survival moesten volbrengen. Dus als zij ideeën hadden werd hier zeker naar geluisterd. Toen kwam ineens het idee om de tocht al 's avonds te beginnen. Om deze manier zouden ze gegarandeerd warm blijven en hoefden ze geen hout voor de nacht te verzamelen. Allemaal pluspunten dus. De vraag was of wij als begeleiding hiermee akkoord gingen. Als er iets is waarvoor je mij wakker kunt maken is het wel een nachtwandeling onder een heldere sterrenhemel en ik aarzelde daarom niet om met het plan in te stemmen. Daarnaast is het natuurlijk zeer reëel om in een survivalsituatie 's nachts actief te zijn.

Onze bivak moest worden afgebroken en één auto op het eindpunt worden gezet voordat deze zware tocht kon beginnen. Een leuke bijkomstigheid was dat Kornel en ik tijdens de autorit het noorderlicht zagen. Om 1.00 uur waren we terug en begon de nachtelijke wandeltocht met een temperatuur van 3 graden. In Nederland kan je weleens sterren zien, maar dat valt echt in het niet tijdens de heldere nachten die hier zijn. Terwijl het weer langzaam licht werd kwamen we in het oerbos aan waardoor onze route gepland stond. Het was even zoeken naar de juiste weg, maar nadat we de rode markeringen gevonden hadden verliep dit gemakkelijk. Nu was het alleen maar omhoog om de berg over te gaan. Iedereen was zeer vermoeid, maar omdat we hadden afgesproken dat de survival afgelopen zou zijn wanneer we op de plaats van bestemming aankwamen, motiveerde iedereen om te blijven lopen. Het uitzicht was schitterend! De omliggende bergtoppen beschenen door het ochtendlicht onthulden zich en iedere keer als we even pauze hielden, viel er wel iemand in slaap. De tocht verliep niet gemakkelijk omdat iemand last had van zijn enkels en hierdoor de groep ophield. Dit werd echter goed opgevangen en niemand klaagde hierover. Rond 9.00 uur kwamen we op de plaats van bestemming aan en was de Extreme survival ten einde. Complimenten voor deze heren die met wilskracht, doorzettingsvermogen, acceptatie en humor dit tot een succes wisten te brengen!

Tijdens een traditioneel gerecht in een gehuurd huis bij een Sami echtpaar werd de Extreme survival afgesloten en iedereen was het ermee eens, hoe zwaar het ook was, dat de nachtelijke wandeling de kers op de taart was! Vermoeid als iedereen nog was, evalueerde we het programma en de volgende dag vertrokken de meesten terug naar het vliegveld waar Kornel de volgende groep ook ophaalde. Eén persoon bleef nog achter en hoe dit verliep kunt u in het volgende verslag lezen.