De survivalexpeditie van 2011

Vijf dagen lang aan de westkust van Zweden rondzwerven waarbij we ons eten verzamelden. Met alle luxe materialen zoals o.a. een tent, slaapbenodigdheden en visgerei in onze rugzak, zonder eten en drinken, gingen vier personen en ikzelf de uitdaging aan.

Ik had het noordelijk gebied van Västra Götalands Iän uitgekozen. Dit deel van Zweden grenst tegen de Noorse grens en zo hadden we aan het Kattegat en het Iddefjorden uitzicht op het Noorse landschap.

De eerste dag gingen we vol goede moed en enthousiastme van start. Het doel was duidelijk; langzaam naar de bivaklocatie bewegen en onderweg eten verzamelen voor het diner. Tijdens de voorverkenning heb ik het gebied verkend, maar heb daarbij niet elke overnachtingsplaats bekeken. Met een stafkaart met een kaartdatering van augustus 2010 zou er per slot van rekening weinig in het landschap veranderd zijn. Maar tot onze verbazing stond er op die plek een camping! Tijdens een survival kan je onverwachtse dingen verwachten, maar dit was echt een tegenvaller. Dit werd door een ieder goed opgevangen ondanks de extra 3,5 kilometer die we hierdoor moesten afleggen.

Ik had erop gerekend dat we genoeg voeding tot onze beschikking zouden hebben en vooral vis. Een ieder had een hengel met visgerei bij zich en in deze tijd van het jaar moet het geen probleem zijn om vis te vangen. Maar helaas is maar één vis aan de haak geslagen! Een zeeforel weliswaar, maar voor een groep van vijf personen is dat lang niet genoeg krachtvoer. Het resultaat hiervan was dat de tocht veel zwaarder was dan gepland, maar de deelnemers vonden zit absoluut niet erg. Nu hebben ze pas echt ervaren hoe het is om te survivallen, was de reactie van een ieder. Wel waren er genoeg paddenstoelen, eetbare planten en insecten waarmee we onze magen konden vullen. Paddestoelen die we hebben gegeten waren heel veel cantharellen, diverse berkenboleten, diverse russula's, geschubde inktzwam, grote oranje bekerzwam, gewoon en vroeg eekhoorntjesbrood en parelstuifzwam.

Van de vijf personen hebben twee het weten te volbrengen zonder aan het noodrantsoen te knagen. Proficiat! Bij de andere twee betrof het maar een klein stukje chocolade en een paar mentos wat genuttigd is. Een hoeveelheid die te verwaarlozen is tegenover de bijna 100 uur survival die we gedaan hebben en is dus ook een knappe prestatie! Ikzelf had op dag 4 weer voedsel tot me genomen om er zeker van te zijn dat ik de volgende dag veilig kon rijden.

Volgend jaar zal er weer een survivalexpeditie worden gehouden, maar dan wel op een andere locatie. Waarschijnlijk zal dit weer Zweden of anders het noorden van Schotland worden.