Verslag West Highland Way

Van 31 maart t/m 9 april vond onze zo geheten bushcraft hike in Schotland plaats. Van deze 10-daagse reis waren er twee reisdagen. Dat gaf ons de tijd om de West Highland Way die van Milngavie naar Fort William loopt in acht dagen te lopen. Uiteindelijk legden we deze 153 km in zeven dagen af.

Met een klein groepje begonnen we deze hike vanaf een rotsblok, door de bewoners een Obelix genoemd, in het centrum van Milngavie. De eerste meters liepen we door dit stadje, vervolgens het stadspark dat langzaam overliep in landelijk terrein. Al snel hadden we uitzicht op de omliggende heuvels en pas toen kreeg ik het gevoel dat we echt aan deze lange afstandswandeling begonnen waren. Op onze rug een vol bepakte rugzak met al onze spullen zoals kleding, slaapspullen, eten etc. Ditmaal had ik geen tarp bij me, maar een tent. Zo was ik flexibel om te gaan en staan waar ik maar wilde. De gehele tocht zouden we wildkamperen in dit prachtige Schotse landschap.

Een tocht die voor mij in een martelaarsgang begon. Mijn geliefde bergschoenen had ik vooraf nog laten repareren. De rubberen rand van mijn rechterschoenen was een beetje los ter hoogte van mijn tenen. Ik dacht verstandig te zijn door dit te laten maken, maar helaas pakte dat verkeerd uit. De rand was weliswaar gerepareerd, maar ik wist niet dat (door waarschijnlijk het verhittingsproces of door verdrukking) de schoen van binnen was vervormd. Op de eerste dag kwam ik er namelijk achter dat er een bobbel was ontstaan ter hoogte van mijn kleinste teen tot mijn middelste teen. Er ja hoor....dat gaf directe druk op mijn tenen en dat betekende al vroeg blaren lopen. Nog nooit in mijn leven heb ik een blaar opgelopen en dus nooit ondervonden hoe het zou zijn om hiermee te lopen. Nu kan ik hierover meepraten, want de eerste 80 km liep ik dus hinkend en mank de West Highland Way. Geen pretje dus. We hebben nog wel geprobeerd om in een nabij gelegen dorpje aan het begin van dag 2 een nieuw paar schoenen te kopen, maar helaas....geen outdoorshop. En stoppen of de tocht uitstellen was voor mij geen optie. Tegenover de groep kon ik dit niet maken en mijn filosofie liet dat ook niet toe; the show must go on! Dus maar pijnstillers slikken en hopen op een outdoorwinkel onderweg die volgens de lokale bevolking pas op het eind te vinden was.

Alhoewel mijn aandacht door de pijn constant bij mijn voet was kon ik zeker nog wel genieten van de wandelingen. Gemiddeld liepen we zo'n 22 km per dag waardoor we van vele soorten uitzichten konden genieten. Vanaf Loch Lomond op dag 2 was het voor mij pas echt genieten. Eerst een prachtig uitzicht vanaf een berg op dit grote meer waarna we een kleine twee dagen langs zijn oever liepen wat tevens het ruigste gedeelte van de hele route was. Klimmen en klauteren.

Naast alleen lopen probeerde ik ook het onderwerp bushcraft door te laten schemeren tijdens deze tocht. Zo verzamelden we bv vele judasoren die we 's avonds in onze maaltijd gebruikten, vertelde ik over het gebied zoals de flora en fauna en kwam met regelmaat het onderwerp kaart en kompas aan bod om inzicht te geven in dit onderwerp.

Halverwege de tocht trakteerden we onszelf op wat luxe met een overnachting op een boerencamping. Daar  beschikten we over een douche, een toilet en vers voedsel. Waarom? Dit was gewoon een super plek om te kamperen. In het dal met uitzicht op vele bergen. De planning was op pas 3 km verderop pas te stoppen, maar toen we hier langs liepen hoefden we niet lang na te denken. Gelukkig voor mij kwamen we de volgende dag na 5 km lopen een grote outdoorshop tegen. Toen het dilemma; zal ik nu wel of niet nieuwe schoenen kopen? Per slot van rekening ben ik al over de helft en hebben ze het merk en zelfs de maat schoenen niet dat ik graag wilde hebben. Toch verstandig geweest en heb ik een nieuw paar iets te grote schoenen gekocht. Iets waar ik nog geen moment spijt van heb gehad. En zeker niet op dat moment.

Halverwege gingen we meer de Highlands in. Zo nu en dan moesten we een flinke klim maken. Het mooie daarvan was dat we beloond werden met adembenemende uitzichten. Op de eerste dag hadden we het er trouwens over dat als we snel liepen en tijd over hadden we misschien de Ben Nevis wilden beklimmen. De hoogste berg van Schotland passeerden we toch dus waarom niet naar de top? We liepen sneller dan verwacht, maar we hadden simpelweg geen tijd om deze reusachtige berg te beklimmen. Daarom moesten we het doen met slecht een glimp van deze indrukwekkende berg zoals op de bovenste foto te zien is.

Niet ieder jaar organiseren wij dezelfde trektocht. Om het aanbod divers te houden wisselt dit. Op de pagina bushcraft weken kan je zien welke weekprogramma's dit jaar worden georganiseerd. Wil je toch bij ons de West Highland Way boeken? Dan kan dat uiteraard. Je dient dan wel met een groep van minimaal 6 personen aan te melden. Wij beschouwen dit als maatwerk en kunnen jullie een onvergetelijke week bezorgen waarbij de nodige bushcraft en survival skills kunnen komen kijken.