Zonder kompas of GPS de windrichtingen in het landschap herkennen is een ware kunst. Je bent dan aangewezen op diverse natuurlijke aanwijzingen om je heen. Denk hierbij aan de zon, de maan, de sterren, het weer en diverse kenmerken op het land zoals de flora en fauna. In oude tijden was dit de enige manier om te navigeren. Men vertrouwde hier op.
In onze cultuur is natuurlijke navigatie totaal verdwenen. Zelfs het kompas lijkt te verdwijnen door de opkomst van het GPS-systeem terwijl het eerstgenoemde in combinatie met een stafkaart nog steeds de meest betrouwbare hulpmiddelen zijn. De meeste mensen kunnen nog wel vertellen dat de zon een grote invloed heeft en kunnen daaraan de windrichtingen bepalen. Heel goed, want dit is tevens de meest betrouwbare natuurlijk aanwijzing, maar ook hoor ik vaak dat mensen denken de windrichtingen te kunnen bepalen aan de hand van mosgroei op bomen. Dit is echter een methode die zeer onbetrouwbaar is.
Op maandag 22 september 2014 gaf ik een cursus waarbij dit fascinerende onderwerp uitgebreid werd behandeld. Lang niet alle methoden kwamen aan bod, want daarvoor is een dag te kort, maar de belangrijkste en meest betrouwbare technieken werd theoretisch uitgelegd en praktisch uitgevoerd. Om alle uitkomsten na een opdracht te controleren hielden we na afloop een kompas naast het resultaat. Mooi om te zien dat nagenoeg alle uitkomsten goed waren. Er was in ieder geval niemand die totaal in de verkeerde richting zat en ik weet zeker dat iedereen nu grofweg de juiste windrichting in loopt als ik hen dat vraag. Leuk om te weten, maar natuurlijk ook zeer bruikbaar in eventuele noodgevallen zoals een verdwaling.