Huilende wolven bij volle maan

Gisteren ben ik terug gekomen van een Arctic survival uit Zweden en wat was dit een fantastische week! Alhoewel de sneeuwconditie slecht was had deze week uiteindelijk alles in zich voor een succesvol programma. Een supergroep, wisselend weer, mooie natuurbelevingen met veel lol onderling.

Vanuit Nederland vertrokken Kornel (voor het eerst als assistent) en ik samen met twee deelnemers, Gerard en Paul, op 3 maart met een personenbusje naar Zweden. Een reis die 14 uur zou duren, maar achteraf gezien niet zo lang leek. Tijdens deze rit werden we in Duitsland getrakteerd met wel meer dan honderd herten langs de snelweg! Een goed begin van deze Arctic survival! Na een hotelovernachting in Zweden vervolgden we onze route om in Nyköping uit te komen waar we de rest van de deelnemers van het vliegveld zouden oppikken. In totaal waren we met acht man waarvan 6 deelnemers. Toen de meeste van een ons een maaltijd met Zweedse gehaktballetjes op hadden, was het tijd om te vertrekken naar de provincie Dalarna waar deze Arctic survival zou plaatsvinden.

Twee weken geleden had ik deze locatie verkend en waren de sneeuwcondities en temperaturen zoals verwacht werd, namelijk veel sneeuw en redelijk koud. Maar vanaf het moment dat ik Zweden verliet steeg de temperatuur bijna elke dag boven het vriespunt met als resultaat dat de sneeuw snel smolt waardoor er in de nabij gelegen stad Mora het gras alweer te zien was. Ik baalde hier gigantisch van aangezien het programma hierdoor aangepast moest worden en het was geen optie om op het laatste moment naar een andere locatie uit te wijken. Zo zie je maar weer; de natuur laat zich niet voorspellen en ik moest roeien met de riemen die ik had.

Maandagmorgen kwamen we aan op onze bivak die gelegen lag aan een meer dat uitzicht bood op het zuiden en op de achterliggende heuvels. Naast de tipitenten die ik had meegebracht, waarvan één met houtkachel, hadden we de luxe van een reeds aanwezige windshelter. Na de tipi's en andere bivakelementen te hebben opgezet, was het tijd om het bos in te gaan en een natuurlijke shelter te maken. Deze zou dan direct kunnen worden gebruikt om in te overnachten en deze was tevens het onderkomen waarin de deelnemers moesten overnachten tijdens de 24-uurs survival. Gezien de sneeuwcondities konden dit geen quinzhee's worden, maar werden deze gebouwd van boomstammen en takken van naaldhout.

De volgende dagen werden diverse programma onderdelen uitgevoerd die u kunt nalezen door deze link aan te klikken. De uitvoer hiervan zou sterk bepaald worden door de weersomstandigheden, maar met temperaturen van -8 tot -2 graden hadden we totaal geen hinder. Sterker nog; het weer was ons uitstekend gezind! De eerste dagen waren zonovergoten met heldere nachten en werd gevolgd door een depressie dat ons sneeuw bracht waardoor we alsnog onze quinzhee's konden maken. Alleen de laatste volledige dag dat we aanwezig waren bracht dooi waardoor de sneeuw smolt terwijl wij toekeken.

Tijdens de 24-uurs survival hadden alle deelnemers een ervaring waar ik hun met gezonde jaloezie om benijd. Zij moesten de nacht in hun natuurlijk onderkomen zonder slaapzak en slaapmatje doorbrengen met temperaturen rond het vriespunt. Hoewel zij een goed brandend kampvuur hadden is in slaap vallen nog steeds niet makkelijk. Hierdoor lag iedereen rond 2.00 en 2.10 uur in de nacht nog wakker. De bewolking was inmiddels opgetrokken, de volle maan liet zich duidelijk zien en opeens begonnen een aantal wolven in de nabije omgeving te huilen! Kornel en ik lagen op tijd in onze slaapzak omdat wij de volgende dag uitgerust moesten zijn om de groep veilig en wel naar Stockholm te brengen, maar wat is het balen dat ik het niet gehoord heb! Een natuurbeleving pur sang die ik niet had willen missen! De dag ervoor hadden we vele wolvensporen gevonden die de dag daarvoor niet aanwezig waren. Ze waren dus rond 300 meter van onze bivak geweest en dit was al een cadeautje, maar het gehuil was voor de deelnemers wel de kers op de taart.

Daarnaast is er een eland en tot tweemaal toe een dwerguil, de kleinste Europese uilensoort, gezien. De laatste heb ik nog goed op de foto kunnen zetten en kunt u hieronder in de fotoreportage terugvinden. Ook hebben we voeding direct uit de natuur gehaald zoals rendiermos, deze voorbereidt en gegeten.

Op de vrije (herstel)dag wilde de groep graag naar Stockholm om o.a. souvenirs te kopen en de stad te bezichtigen. Na een rit van een halve dag hadden we nog genoeg tijd over om diverse winkeltjes langs te gaan en een deel van de stad te bewonderen. Gezien mijn vele bezoeken aan deze, naar mijns inziens, mooiste stad van Scandinavië kon ik de groep in een hoog wandelpas de mooiste plekjes van de stad laten zien wat werd gevolgd door een diner in een sfeervolle kelder van een Irish Pub. Ik heb erg gelachen met en genoten van deze groep die deze Arctic survival tot een succes hebben gemaakt!

Hieronder ziet u een fotoreportage van deze Arctic survival die volgend jaar rond dezelfde tijd en op dezelfde locatie zal worden uitgevoerd.