Leven van wat de natuur te bieden heeft. Daar ging het tijdens deze survival om. Niet alleen betreft voeding, maar ook qua andere primaire behoeftes zoals warmte en gewenst comfort. Met kennis van de omgeving en van bepaalde technieken is het mogelijk om te overleven in relatief luxe. Zelfs met zeer weinig materialen in een middelgebergte van Noorwegen wat een aantal deelnemers tijdens deze week hebben ervaren.
In Sápmi, zoals de oorspronkelijke bewoners hun land noemen en wat wij kennen als Lapland, ging een groep de uitdaging aan. Dicht tegen de grens van Zweden en in een gebied van vele Nationale Parken en Natuurreservaten hadden we onze bivak opgezet. Uitzicht op bergen, diverse meren, moerassen en een prachtig gemengd bos met oude dennen streelde onze ogen. Hoewel het was toegestaan om tijdens dit programma een vishengel te gebruiken had slechts één persoon een hengel meegenomen. Vis zou een krachtige bron van voedsel kunnen zijn, maar nu werden de meeste deelnemers gedwongen primitiever te werk te gaan zoals het uitzetten van vislijnen en een fuik.
Deze zomer was de warmste en droogste sinds 1954 met als resultaat dat er tijdens ons verblijf zeer weinig paddenstoelen waren. Helaas dus geen makkelijk toereikbare eiwitten. Aan de andere kant was het wel een uitstekend bessen seizoen wat snelle energie geeft in de vorm van suikers. Prachtframboos, blauwe bosbes, kraaihei, rijsbes en af en toe een rode bosbes waren de bosvruchten die hun een maaltje verschaften. Slechts één kikker wist de groep te vangen en helaas ontsnapte er een slang.
Net als zo vaak slapen cursisten de eerste nacht niet goed. Het is natuurlijk erg wennen om vanuit luxe te worden teruggeworpen in een situatie zonder reeds aanwezige luxe. Dit dien je zelf te creëren met de natuurlijke middelen die er zijn. Slapen onder een tarp zonder slaapmatje en slaapzak is natuurlijk heftig, maar er zijn oplossingen zoals het maken van een matrasje van sparrentakken en diverse mossen en door efficiënt een kampvuur te gebruiken. Na de eerste nacht werden er wat aanpassingen aan hun onderkomen verrricht en zo sliepen zij de tweede en overige nachten goed. Zelfs toen de temperatuur het vriespunt wist te bereiken!
Het hoogtepunt van deze survival moest de nachtwandeling worden waarbij ongeveer 13 kilometer werd afgelegd. Energiedrankjes waren reeds gemaakt, voedsel was beschikbaar voor onderweg en zodoende konden de spullen worden gepakt. Net voordat we vertrokken riep iemand: "O ja, de fuik!" Deze werd uit het meer getrokken en plots riep die persoon dat er een vis in zat. Leuke grap, dacht iedereen. "Nee, echt waar. Er zit een kleine vis in", zei hij. Deels had hij gelijk, want er zat een middelgrote baars in die zijn weg naar de kikkerresten had gevonden. Zo werd de eerste en de enige vis op de valreep gevangen. Deze werd geslacht en binnen 15 minuten bereidt boven het nog aanwezige kampvuur. Iets waar de groep de hele week al naar had uitgekeken.
De nacht was helder en koud. Deze nacht werd -3° Celsius gemeten. De maan was net niet vol en verlichtte onze route de hele tijd waardoor het gebruik van een lampje vaak overbodig was. Na een kleine kilometer kwamen we bij een meer aan en de mist die er half overheen lag maakte het zicht als een sprookje. Onwerkelijk zo mooi....en toch zo werkelijk. Nog geen kwartier later werd ik door een deelnemer geseind en nog voordat ik kon vragen wat er was, zag ik het al....het Noorderlicht! Nu is de week helemaal compleet. Precies op de plek waar ik verleden jaar rond hetzelfde tijdstip het Noorderlicht zag danste het nu weer boven dezelfde bergen. Voor het grotendeels van de route over de bergpas bleef het Noorderlicht ons vergezellen in deze prachtige omgeving. Zelfs toen de zon opkwam was het nog vaag zichtbaar. Een onvergetelijke tocht die op mijn netvlies staat gebrand en waar ik altijd met veel plezier aan zal terugdenken.
Volgend jaar staat deze Extreme survival wederom op onze agenda en het is maar te hopen dat het Noorderlicht zich ook dan weer laat zien.