Matties4ever is een organisatie dat gespecialiseerd is in actieve leerprojecten voor jongeren in de lijn van autisme . Na een goede voorbereiding voor een groep van vier jongeren, waaronder een proefweekend in Austerlitz, was het tijd om eind juli een uitdagende bushcraft/survivalweek in Midden-Zweden aan te gaan.
In het natuurpark Malingsbo-Kloten vond dit programma plaats. Onze bivak lag tegen een meanderende rivier en de eerste twee dagen dienden als voorbereiding voor de 2-daagse survival die zou volgen. Zo maakten we de eerste dag de bivakplaats comfortabel door een goede kampvuurplaats aan te leggen, zitbanken te creëren en pot- en panhouders te maken. Vervolgens verkenden we het gebied waarbij we zochten naar voeding uit de natuur en de volgende dag was het tijd om een goed onderkomen te maken waarin zij, ongeacht het weer, warm en droog konden verblijven.
Ik had in miniatuurvorm een groepsonderkomen gemaakt dat als voorbeeld diende en die wordt aangeraden om in deze biotoop te bouwen. Nadat ik hierbij een uitleg had gegeven en zij de laatste vragen hadden gesteld, luidde de opdracht dat de jongens dit zelfstandig en als groep moest realiseren. Mocht dit lukken, hoefden wij, als begeleiders, hun niet te assisteren en daarom besloten wij ook een groepsonderkomen te maken.
Op dag twee begon de survival om 20.00 uur en was het niet meer toegestaan om voeding uit hun voedselpakket te nuttigen en mochten ze o.a. geen slaapzak en -matje meer gebruiken. Hoewel de nachten voor hun lang waren en vooral de eerste nacht koud, bleef het moreel hoog en konden ze zich er toe zetten om goed werk te blijven verrichten. Verderop lag een prachtig elandkadaver, maar daar zat echter niets eetbaars meer aan. Misschien maar goed ook, want er leven beren in dit gebied en die wilden we niet in ons kamp hebben. Wat betreft het eten moesten we daarom genoegen nemen met o.a. blauwe en rode bosbessen, enkele bramen, klaverzuring, sprinkhanen en een paar russula's.
De jongens doorstonden de survival fantastisch! Natuurlijk voelden ze de vermoeidheid, het hongergevoel (het glucosegehalte is te laag) en hadden ze momenten van ups en downs, maar dat heeft iedereen in zo'n situatie! Ook de samenwerking met elkaar verliep erg goed en je zag ze tijdens deze week sterk groeien! Hun begeleiders, Rob en Mark, weten precies hoe ze met deze jongens om moeten gaan en sterkten hun zelfvertrouwen op een natuurlijke en ongedwongen wijze. In de leeftijdsfase waarin deze jong volwassenen verkeren, moeten ze leren zelfstandig te worden en beslissingen te maken en hierin heeft de organisatie tijdens dit project goed ingespeeld.
Toen de survival met succes was voltooid, hebben we binnen enkele minuten onze spullen gepakt en zijn we naar een waanzinnig mooi gebied verhuisd dat direct aan een groot meer lag. Daar konden we o.a. genieten van de verkoeling die het meer bij zonsondergang gaf, twee knusse hutjes met kampvuurplaatsen, smakelijke frambozen en bosaardbeien en op een verder gelegen oever talloze sporen van wild waaronder vele wolvenprenten!